Ніколетта

Шаблон:Artysta muzyczny infobox Maurizio Pollini (ur. 5 stycznia 1942 w Mediolanie, zm. 23 marca 2024 tamże<ref>Шаблон:Cytuj</ref><ref>Шаблон:Cytuj</ref>) – włoski pianista i dyrygent, zwycięzca VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1960).

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Pochodził z rodziny artystów. Jego ojcem był włoski architekt Gino Pollini, matka miała wykształcenie muzyczne, a jego wujem był jeden z czołowych włoskich rzeźbiarzy modernizmu Fausto Melotti<ref name = guardian>Шаблон:Cytuj stronę</ref>. Na fortepianie zaczął grać w wieku kilku lat, ale regularną naukę rozpoczął dopiero jako jedenastolatek. W 1959 ukończył studia w Konserwatorium Mediolańskim, był uczniem Carla Lonatiego i Carla VidussaШаблон:Odn<ref name=":0">Шаблон:Cytuj</ref>.

Kariera muzyczna

W 1960, mając 18 lat zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w WarszawieШаблон:Odn. Artur Rubinstein, wówczas honorowy przewodniczący jury, stwierdził „ten młody człowiek już teraz technicznie gra lepiej niż my wszyscy”<ref name=":1">Шаблон:Cytuj</ref>.

Po konkursie rozwinął intensywną działalność koncertową i nagraniową<ref name=":1" />. W latach 60. XX wieku na pewien czas przerwał działalność koncertową z powodu chorobyШаблон:Odn. Poświęcił się też wtedy rozwojowi, przez krótki czas ucząc się u Arturo Benedettiego Michelangeliego<ref name=":1" />. Od 1966 występował w Europie, Ameryce i Azji<ref>Шаблон:Cytuj stronę</ref>. W tym samym okresie nawiązał współpracę z dyrygentem Claudio Abbado i kompozytorem Luigim Nono, dzięki czemu zaczął wykonywać także muzykę współczesnąШаблон:R. W 1972 dokonał premierowego wykonania utworu Como una ola de fuerza y luz Nono.

Od lat 80. XX wieku zajmował się też dyrygenturą<ref name="allmusic">Шаблон:Cytuj stronę</ref>. Występował na wielu festiwalach, m.in. Warszawskiej Jesieni (1977)Шаблон:Odn i Festiwalu w Salzburgu (1995, 1999)Шаблон:R. Był też jurorem Concorso Internazionale Pianistico Premio Dino Ciani w Mediolanie (1975)Шаблон:Odn.

W 2010 otrzymał nagrodę Praemium Imperiale w dziedzinie muzyki<ref name = praemium>Шаблон:Cytuj stronę</ref>.

Repertuar i dyskografia

W jego repertuarze znajdowały się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Roberta Schumanna, Franza Schuberta, Ludwiga van Beethovena, Johanna Sebastiana Bacha, Siergieja Prokofjewa i Béli BartókaШаблон:R. Dokonał wysoko ocenianych nagrań obu kompletów Etiud Chopina, jak również wszystkich sonat fortepianowych Beethovena<ref name=":0" /><ref>Шаблон:Cytuj</ref>.

Specjalizował się również w muzyce współczesnej - wykonywał i nagrywał m.in. utwory Pierre’a Bouleza, Luigiego Nona, Bruna Maderny oraz Karlheinza Stockhausena<ref name=":1" />. Często w programach koncertów łączył klasykę z muzyką współczesną<ref name=":0" />.

Nagrał kilkadziesiąt płyt, głównie dla wytwórni Deutsche Grammophon, z którą miał od 1972 kontrakt na wyłączność<ref name=":1" /><ref>Шаблон:Cytuj stronę</ref>.

Koncertował do późnego wieku, ostatni jego koncert odbył się w lutym 2023 we włoskiej La Scali<ref>Шаблон:Cytuj</ref>. W Polsce wystąpił po raz ostatni w 1977 na festiwalu Warszawska Jesień<ref>Шаблон:Cytuj</ref>.

W 2007 otrzymał nagrodę Grammy w kategorii Najlepsze wykonanie na instrument solowy (bez orkiestry) za nagranie chopinowskich nokturnówШаблон:R.

Bibliografia

• Шаблон:Cytuj książkę
• Шаблон:Cytuj książkę